Disney Klassiekers, een podcast van Robin Broos (Robin Broos)

Rik Boey is een radiodier, vandaag audioproducer en podcaststrateeg bij VRT MAX. Maar bovenal is hij een Pixarfan. De geknipte gast voor een speciale aflevering over de kortfilms onder de noemer SparkShorts. Aanvankelijk is Rik niet helemaal gecharmeerd door de vraag (“waarom vraag je me niet voor mijn favoriete Pixar-film ‘Up’?), al ontdekt hij gaandeweg dat net deze selectie filmpjes aantonen waarom hij zo van Pixar houdt. Omdat het een studio is die durft te experimenten met technologie maar ook met mensen. SparkShorts gaven medewerkers van de studio de kans om een persoonlijk verhaal uit te werken met een beperkt budget, en binnen een gelimiteerde tijd. Win-win voor de studio. Het kan nieuwe talenten doen bovendrijven die nodig zijn om de nieuwe originele en sequelfilms te bedenken. Maar het daagt de technologie ook uit om nog efficiënter te zijn, zonder aan kwaliteit in te boeten. (En natuurlijk hebben we het ook uitgebreid over ‘Up’.)

Nooit eerder kreeg ik zoveel mails nog vòòr een aflevering online stond. ‘Belle en het Beest’ zit in onze harten, en om het te zeggen met de woorden van luisteraar Hanne: “Ik hoop dat dit pareltje met zorg wordt behandeld.” De goede handen daarvoor zijn van illustrator Jeroen ‘Zwoltopia’ Van Zwol (tweede keer!) en filmcomponist Hannes De Maeyer (‘Black’, ‘Torpedo’, ‘Professor T.’). Twee kenners van Disney én van soundtracks. En precies de muziek vind ik zelf het hoogtepunt van deze film. Geen Belle zonder ‘Belle’, ‘Be Our Guest’, ‘Something There’ en natuurlijk... ‘Beauty and the Beast’. Allemaal dankzij de betreurde Howard Ashman en Alan Menken. Opgenomen in een écht kasteel. Kom! Er! Bij!

De komende weken bespreek ik telkens een hoofdstuk uit mijn boek ‘Do you speak Disney?’, telkens een facet van de naam Disney. Vandaag: Disney, de muziek. Gast: zanger Gene Thomas. Elk jaar gaat het gezin Thomas wel naar Disneyland Paris. En afgelopen zomer trokken ze zelfs naar Californië, naar het originele eerste Disneypark. Na een dag in het themapark vindt hij het raar om auto’s te zien in de echte wereld. Hij geniet ervan dat alle details kloppen, en kan lyrisch babbelen over de nieuwe Star Wars-zone in de Amerikaanse parken: Galaxy’s Edge. En hij doet een bijzondere bekentenis over de geur van het Disneyland Hotel in Parijs. Voor deze speciale afleveringen is Jana Martens mijn gewaardeerde co-host. Zij was al eens te gast in aflevering 85.

Toen ik Siska Schoeters vroeg wat haar favoriete Disney tekenfilm was, zei ze zonder verpinken: Ariel. Met ‘The Little Mermaid’ belanden we in de zogenaamde Disney Renaissance. De film roept ook tal van vragen op. Hoe worden zeemeerminnen geboren? Is Ursula een octopus of een inktvis? Zit er in ‘The Little Mermaid’ het eerste homoseksuele personage van de Disneywereld? Heeft Meghan Markle gelijk als ze zichzelf met Ariel vergelijkt? En wie is er de Ariel ten huize Schoeters? We gaan geen onderwerp uit de weg in deze aflevering van Disney Klassiekers!

Zangeres Emma Bale maakte onlangs de prachtige VRT MAX-podcast ‘SPLIT’ over wat het is om kind te zijn van gescheiden ouders. De geknipte gast voor een aflevering over ‘The Parent Trap’, een zeldzame Disney-familiefilm die gaat over… kinderen van gescheiden ouders. En toch voelde Emma meer bij het gegeven van een tweede ‘jij’ te vinden. Net zoals de identieke tweeling in deze film, beide rollen gespeeld door Lindsay Lohan, in haar eerste filmrol. We hebben het uitgebreid over de film, onze eigen gezinssituaties, maar ook over onze liefde voor Disney. Voor haar hebben Disneyfilms iets rustgevend en vertroetelend. Op een blauwe dag zet ze wel eens zo’n film op, zoals ‘Monsters en Co’, ‘Ratatouille’ of ‘De Aristokatten’. Niet toevallig films met een fijne, jazzy soundtrack. Net als ‘The Parent Trap’, trouwens. (Ja, ik noem deze aflevering nummer 136. Ik was verkeerd in mijn eigen telling. Excuses voor het ongemak.)

‘Piratenplaneet: De Schat van Kapitein Flint’ was niet bepaald een succes, toch heeft het z’n fans. Mensen zoals Shalini Van den Langenbergh, Nostalgie-dj en -producer en host van de Harry Potter-podcast ‘The Sorting Hat Revisited’. Hoofdpersonage Jim Hawkins is misschien wel een soort Harry, nokvol daddy-issues en een zeker underdog- en bad ass-gehalte. Of zoals Shalini het zelf eerder schreef op Twitter: “Jim Hawkins was voor mij wat James Dean was voor de bakvissen in de jaren '50. HE MADE ME FEEL THINGS.” En als deze film ons iets heeft geleerd, is het wel dat alle modeverschijnselen terugkomen. Zelfs eeuwen later. (De aflevering van volgende week gaat trouwens over ‘Brother Bear’, ik had me vergist tijden de opname.)

Muzikant, theatermaker en auteur Jaouad Alloul houdt van de Kleine Zeemeermin. In die mate zelfs, dat hij haar beeltenis op zijn enkel liet tatoeëren. Voor Jaouad is Ariël een figuur die tussen twee werelden beweegt en moet kiezen, terwijl ze misschien toch beiden kan zijn. Het is een metafoor voor wat hij zelf heeft doorgemaakt als kind, toen hij dacht dat hij een meisje was (zoals beschreven in het mooie boek en gelijknamige voorstelling ‘De meisje’). Hij is grote fan van de originele Ursula, gebaseerd op de dragqueen Divine. Maar net dat personage komt niet tot haar recht in de live-action remake. Halle Bailey als Ariël doet het goed, maar ook dat was voor hem niet nodig. Hij noemt het een move, en geen keuze vanuit een artistieke integriteit. Eerder dan een actrice van kleur casten in deze rol, mogen we “de kracht niet onderschatten van nieuwe verhalen”. Maar de racistische backlash die zij heeft ondergaan, vindt hij wel verwerpelijk. We vragen ons af waarom er zoveel remakes zijn. Noemen we dit soort film niet beter nabootsingen, met teveel compromissen, moves en computeranimatie? Hoe komt Triton aan zeven diverse dochters? Heeft hij misschien overal wat met zijn vinnen zitten flapperen? We hebben het over grote onderwerpen als LGBT en de kracht daarvan, over de al dan niet noodzaak van een homoseksueel personage in een Disneytekenfilm en de kunst van het op hakken lopen. Maar ook over Botje die er in de nieuwe versie wat ziek uitziet, over het gespierde lijf van Triton in de originele tekenfilm en over Disney kijken op katerzondagen.

Welke prinsessen zijn het leukste? Ik zoek het uit met twee topvrouwen en trouwe luisteraars van de podcast. Elien De Vos is kinesist en maakt haar eigen podcast Wellness Wijven. Laura Van Alphen is orthopedagoog en inclusiecoach. Elk hebben ze een top tien prinsessen samengesteld. Mijn zus en ikzelf doen hetzelfde. Elien kiest vooral op basis van het sprookjesgehalte. Laura heeft dan weer een heel systeem uitgedokterd. Zij doet aan kwalitatief onderzoek dat zoveel mogelijk wordt gestaafd met kwantitatieve gegevens. We hebben het over prinsessen die klungelig zijn, die zagen of te vanille zijn. Wat zegt het over een kind als ze fan is van Assepoester? Moet een prinses eindigen in trouwkleed? Welke prinsessenthema wil je in je kamer in het Disneyland Hotel in Parijs? En welke Disneyfilms voor een reset kunnen zorgen op zondagmiddag. Maar ook: zullen we Anastasia omarmen als Disneyprinses?

Stina De Roeck is leerkracht, docent kinderyoga, maar vooral ook een grafisch toptalent. Haar favoriete, recente Disneyfilm is ‘Vaiana’, ofte ‘Moana’. In Europa mocht de film niet uitkomen onder dat laatste, omdat een Italiaanse pornoster die naam al eigen had gemaakt. Vaiana is het werk van twee Disney-oudgedienden, John Musker en Ron Clements, verantwoordelijk voor ‘De kleine zeemeermin’ en ’Aladdin’. Met muziek van Lin-Manuel Miranda is dit een gedoodverfde classic. En met Heihei heeft de film misschien wel de leukste sidekick van de laatste jaren.

(THIS EPISODE IS IN ENGLISH) Bij deze 50e jubileumaflevering hoort een extraatje, een Zoom-gesprek met Kevin Kidney. Hij is designer, illustrator, beeldhouwer, paper artist, model builder en puppeteer. En hij werkt voornamelijk voor Disney, vanuit zijn studio op een steenworp van het originele Disneyland Park in Anaheim (Californië). Als student deed hij er vakantiejob, als skipper van de ‘Jungle Cruise’ en als host van ‘Walt Disney’s The Enchanted Tiki Room’. Vandaag ontwerpt hij parades, merchandise, en hij bouwde een deel van de inrichting van Trader Sam's Enchanted Tiki Bar, een op de attractie gebaseerde cocktailbar in het Disneyland Hotel. Allemaal samen: In the tiki tiki tiki tiki tiki room!

Journalist en 'Lunatic'-auteur Katrin Swartenbroux is weg van 'Merlijn de Tovenaar'. Een Disneyfilm die een loopje neemt met het verhaal van Koning Arthur en de Ridders van de Ronde Tafel. Met een verstrooide magiër die de wonderen van de toekomst al heeft gezien: de gedrukte krant, het vliegmachien én reclameblokken op televisie. "De meest getikte tekenfilm", aldus Katrin. En ik geef haar graag gelijk.

VRT NWS-journaalanker Riadh Bahri is een overdreven nostalgicus, dus hij blijft vooral fan van de oude, handgetekende Disneyfilms. De grootste herinneringen heeft hij aan de VHS-collectie wanneer hij alleen thuis zat, een Disney On Ice-voorstelling met zijn zus en een trip naar Disneyland Parijs wanneer zijn andere zus terminaal ziek was. Als kind had hij evenwel grote nachtmerries van Ursula uit ‘The Little Mermaid’. Vandaag hebben we het over ‘Cinderella’, waarvan zijn man Niels een handgetekende, originele prent uit de animatiefilm in bezit heeft. Riadh vindt Lady Tremaine veel enger in de tekenfilm dan in de vertolking door Cate Blanchett. Hij heeft ook moeite met de casting van acteurs die hij van elders kent, zoals Lily James uit ‘Downton Abbey’ en Helena Bonham Carter uit de Harry Potter-films. We hebben het natuurlijk ook over de onnatuurlijke taille van die Lily James, over het schoentje dat toch niet past en de zin en onzin van glazen schoeisel. Maar we hebben het ook over de bobbel in de broek van de prins, trouwen in Birkenstocks en denken aan Martine Tanghe. Riadh introduceert me in de wereld van Cinderslut. En we verzinnen een nieuw genre: true crime-versies van Disneyverhalen.

De komende weken bespreek ik telkens een hoofdstuk uit mijn boek ‘Do you speak Disney?’, telkens een facet van de naam Disney. Vandaag: Disney, de muziek. Gast: Helmut Lotti. De man van 12 miljoen platen en bijna evenveel genres. Hij was ooit gevraagd om Quasimodo te spelen in de Vlaamse versie van ‘De Klokkenluider van de Notre Dame’, maar dat liep spaak. We hebben het over de mislukte stijloefening op het Disney metal album, over het gemiste duet tussen Helmut en Lana Del Rey en over vrijpartijen die altijd perfect gaan. Maar we stellen ons ook vragen als: waarom wordt Antwerps zo gecultiveerd in de Vlaamse media? En waarom het logisch is dat Scarlett Johansson een hypnotiserende slang mag spelen? Helmut ontdekt ook de oorsprong van ‘Mahna Mahna’ van The Muppet Show: de mannamografie. Hij heeft het over het wereldniveau dat wordt gehaald in ‘I Wan'na Be like You’ uit ‘The Jungle Book’. En we vinden een manier om vervelende duiven uit te schakelen. Verder verkennen we de piste: Helmut Lotti goes jazz. Voor deze speciale afleveringen is Jana Martens mijn gewaardeerde co-host. Zij was al eens te gast in aflevering 85.

Tiktok-ster Bert De Kock is geboren in de Disney Renaissance, in het interbellum tussen ‘The Lion King’ en ‘Toy Story’. Het verbaasde me dat hij spontaan begon over ‘Wish’, maar er valt wel iets over te vertellen. Of dat ook veel goeds is, da’s iets anders. ‘Wish’ is een prestigeproject, gemaakt voor de 100ste verjaardag van Disney. Het is te omschrijven als de origin story van een wens. Alleen is het verhaal te véél aangepakt als een soort supersprookje, waardoor de slinger wat is doorgeslagen. We hebben het over de bij benadering 54.218 easter eggs, een geit die niet hoefde te praten en Asha die technisch gesproken geen prinses is. Wat is er mis met ‘De Reddertjes’? En wat had Pixar gedaan met het gegeven ‘wens’. Allicht komt hier geen sequel van, tenzij deze film ooit als cult wordt bestempeld. Voor de 200ste verjaardag misschien een ‘Wish 2’? Toch is ‘Wish’ de favoriete film van mijn petekind Liv, wat we proberen te ontrafelen. En we babbelen ook ontzettend veel over Disney (en Pixar) in het algemeen. ‘Inside Out 2’, iemand? (Over zijn favoriete tekenfilm - ‘The Incredibles’ - sprak Bert onlangs uitgebreid in de podcast ‘DVDKast’ van Jelle Gordyn, check it out.)

Mijn huisgenoot As Snoeys (dj/sitecoördinator De Morgen) heeft een hond. Een grote hond. En tot voor mijn inwonen had ik schrik van honden. Vooral van grote honden. Je zou kunnen stellen dat ons co-housen ook een soort traumaverwerking is geweest. Voor deze eerste aflevering waarin ik me waag aan de Disney remakes starten we met ‘101 Echte Dalmatiërs’, een redelijk één-op-één life action vertaling van de tekenfilm uit 1961 maar wel geplaatst in de nineties. Met een fenomenale Glenn Close als Cruella DeVil, met die van ‘House MD’ en die van ‘Harry Potter’ als de boeven uit ‘Home Alone’ en blijkbaar 230 echte puppy’s (en hotdog-sap) op de set. We hebben het over een cringe love story, kruidensigaretten en de afkomst van die hondenras (waar mannen nog buiten moeten wachten als hun vrouw bevalt - en wat ons dat leert over Ruben Van Gucht). Georges, de hond van As, was op retraite. Maar hij is aanwezig onze gedachten én gesprekken.

Joey Kwan is actrice in de Ketnet-serie '#LikeMe', student film aan het RITCS in Brussel en van Maleisisch-Hongkongse afkomst. Voor haar kwam de Pixar-film ’Turning Red’ erg dichtbij. Het gaat over een tienermeisje met Aziatische roots in Toronto, over de constante tweestrijd tussen het goed willen doen voor haar ouders in het licht van de traditie, maar er tegelijk ook willen zijn voor haar westerse vrienden. Confronterend, vindt Joey. Naar eigen zeggen heeft ze nooit zo hard gehuild met een film. Zo moet hoofdpersonage Meilin haar ouders elke dag helpen in het tempel die het gezin uitbaat, in het geval van Joey was het bijspringen in het afhaalrestaurant. En de verwachtingen, die waren dezelfde. Niet evident, getuigt ze. Maar het gaf haar wel “een goed hoofd tussen haar schouders”. En hoewel dit prachtige coming of age-verhaal redelijk ver van mijn leefwereld staat, ben ik er ook verslingerd aan. Misschien omdat zowel Joey als ik als kind de rode panda al lievelingsdier hadden. Omdat het zich afspeelt aan het begin van de 21e eeuw met de westerse popcultuur van toen, maar ook met heel veel liefde voor de animecultuur. Omdat Billie Eilish en broer Finneas O'Connell de geniale popnummers schreven voor de fictieve boysband 4*TOWN (die - toch wel - met vijf zijn). En omdat dit de eerste Disneyfilm is waarin maandstonden een thema zijn. Pete Docter omschreef ’Turning Red’ als ‘The Hulk’ maar dat schattiger. En hariger. We wijken ook uit over jade juwelen, welke arm je eventueel bij Joey mag afhakken, mocht dat ooit nodig zijn en hoe ze bijna ‘nee’ had gezegd tegen '#LikeMe'.

Warre Borgmans mocht de stem van Woody inspreken in de eerste tekenfilm met een Vlaamse dub. Sindsdien is hij de vaste cowboy in de Toy Story-franchise. Grappig detail: ‘Toy Story 3’ had hij nog nooit in z’n geheel bekeken. Onbegrijpelijk, vindt Julian De Backer. Voor hem is dit derde deel de beste Pixar-film aller tijden. Voor de bijzondere ontmoeting haalde hij Toy Story-koekjes van de Aldi en Buzz Lightyear raketijsjes in huis, maar ook een Woody action-figure die Warre heeft gesigneerd en ik mag weggeven aan het einde van de podcast. Het gesprek ontspoort even snel als de trein in de beginscène van de film. Zo hebben we het ook over Mary Poppins, Dick Van Dyke en Dirk Van Dijck, The Godfather, Kulderzipken, Robert De Niro, Het Geluidshuis, Shrek 2, Wallace Shawn, Damiaan De Schrijver, The Shining, Shelley Duvall, Jurassic Park, Popeye, de Kuifje-, Jommeke- en Kiekeboefilms, Randy Newman, Steve Martin, Eddy Smets, Jimmy Frey, Het Eiland, Het Peulengaleis, Hitler en het liedjes ‘Welk oog en hoeveel tranen’ van Jelle Cleymans. Warre onthult ook welke Vlaamse zanger er nog in de running was om de titelsong ‘You've Got a Friend in Me’ in te zingen. Uiteindelijk werd dat Arno. Na twee uur opname trekt Warre zijn hemd weer aan voor de foto. Zo, dat weet je dan ook weer.

Ingeborg Sergeant werd als kind door haar ouders Mickey Mouse genoemd. De naam Ingeborg lag immers te moeilijk, omdat het echtpaar hun eerste dochtertje met dezelfde naam waren verloren in een ongeluk. Misschien daarom dat de zangeres/presentatrice/coach/entertrainer zich erg verbonden voelt met Disney, alsof haar leven een Disneyfilm is. ‘Frozen’ zag ze nooit, maar dankzij deze ‘Frozen II’ ziet ze enkele paralellen tussen Elsa en zichzelf. We hebben het over magische momenten in het leven, de waarachtige sneeuwpop Olaf (en Samantha), en over de vraag of Elsa al dan niet de eerste LGBTQ+-prinses had moeten zijn. Bovendien gaat het niet zelden over de zin of onzin van vaccineren, met een interessante terugblik op het MNM-incident waarin Ingeborg vertelde dat ze probeerde haar vaccinatiespuitje te ontwijken. Maar onthou vooral deze levensles: als een verhaal slecht afloopt, is het nog niet afgelopen. Ingeborg zet Walt Disney zelfs op dezelfde lijn als Einstein en Ghandi. Waarom? Dat hoor je in deze aflevering van Disney Klassiekers! 

Don’t try this at home! Om de Disneyfilm uit de donkere Post Renaissance periode te coveren, heb ik deze vijf films na elkaar bekeken: ‘Home On The Range’ (2004), ‘Chicken Little’ (2005), ‘Meet The Robinsons’ (2007), ‘Bolt’ (2008) en buitenbeentje ‘The Wild’ (2006). Ik bespreek ze met pineut van dienst: mijn beste vriend Jelle Goossens (Belpop Control). Hij wist op voorhand van niks, maar hield uit kameraadschap gewoon één volledige dag voor mij vrij. Uiteindelijk ziet Jelle er de maatschappelijke meerwaarde van in, iemand moest het doen. Ergens onderweg duikt er een oude bekende op: #watdoetdePeléhiereigenlijk? En aan het einde ranken we deze vijf terecht vergeten films in een top 5. Let op: dit is géén endorsement.

Deze week geen tekenfilm. Wél een absolute Disney Klassieker: ‘Pirates of the Caribbean’. Van Disneyland-favoriet (1967) tot movie franchise (2003). Uit een kwalitatieve publieksbevraging zijn drie superfans gekomen, die de ride én de film(s) willen bespreken: acteur/regissuer/scenarist/muzikant Andrew Van Ostade, productie-assistent bij De Ensors Ralph Vandamme en cosplayer Birgit Swinnen. De focus ligt op de attractie in Parijs, maar we hebben het ook de spectaculaire nieuwste bootjestocht in Shanghai Disneyland en over de recente aanpassingen die het geheel wat meer 21e eeuw moeten maken. Tot grote spijt van designer X Atencio: This is Pirates of the Caribbean not Boy Scouts of the Caribbean! Verder gaat het vooral over de eerste film ‘Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl’, maar ook over de volgende drie films (en de vijfde die we graag vergeten). Mag Johnny Depp nog een zesde keer meedoen? Verdient de oogrol van Geoffrey Rush geen aparte Academy Awards? En waarom staat de filmmuziek niet op LP? Yo ho, yo ho, a pirates life for me! Savvy?

Fashion watcher Matthieu Colpaert opperde het idee om een Halloween-special rond Disney Villains te maken. Officieel vallen er dertien slechteriken onder de gepatenteerde franchise. Maar wij stellen onze eigen top 10 samen, met enkele eervolle vermeldingen. We hebben het over villain-liedjes als de perfecte muziek om op te kuisen, over het pittige kapsel van Ursula en de wespentaille van Jafar. Maar we stellen ons ook de vraag waarom Vanessa een goeie naam is voor een villain. En voor het eerst in 107 afleveringen valt het woord genocide. Op de valreep gaat het nog over ‘Atlanis’. Alsjeblieft, Julian.

Voor de aflevering rond ‘Fantasia’, de Disney-film met véél klassieke muziek, zorgt Klara-presentator Mark Janssens voor de commentaar. En zo komen we te weten dat Mark het stuk ‘De Nacht op de Kale Berg’ leerde kennen dankzij John Travolta, dat Igor Stravinsky toch maar een geldwolf was en dat er in de jaren 1970 te weinig bussen reden vanuit Leuven.

Sopraan/pianist Astrid Stockman houdt van Disneyland Paris. Dus wie beter om samen de nieuwe op muziek gedreven show te bekijken, ‘Together: a Pixar Musical Adventure’ in het Walt Disney Studios Park? Begeleid door een live orkest maken we een reis door de werelden van ‘Toy Story’, ‘Coco’, ‘Up’, ‘Monsters, Inc.’ en ‘Finding Nemo’, op zoek naar… muziek. Want da’s het uitgangspunt: het meisje Charlie heeft een muziekstuk geschreven, maar de partituren raken kwijt. Meer zelfs, de papieren vliegen gewoon door het theater. Had Astrid als kind in die zaal gezeten, had ze dat stukje papier mee naar huis genomen, nagespeeld op piano en gekoesterd als relikwie. We hebben het over quick changes, queer anemonen en een knappe saxofonist. Maar ook over de "balls" van de makers om een muzikale show te creëren met films waar niet noodzakelijk de meezingers inzitten. En over onze bijna-doodervaring in de attractie ‘Ratatouille: L'Aventure Totalement Toquée de Rémy’. Op 20 september 2023 gaat Astrid me trouwens muzikaal begeleiden bij de boekvoorstelling van ‘Do you speak Disney?’ in Cinema ZED in Leuven. Meer info later deze maand op cinemazed.be! (Ja, dit is aflevering 99, niet 98. Het was erg vroeg, toen we naar Parijs vertrokken.)

Klara-presentatrice Heidi Lenaerts heeft Disney altijd leuk gevonden. Haar favoriet als kind was ‘Bambi’, een verhaal dat ze elke speeltijd navertelde op de speelplaats van de kleuterschool. De recente films bekijkt ze samen met haar twee dochters. Niet verwonderlijk dat ‘Frozen’ een favoriet is. Twee zussen. Maar ook: ware liefde die eens niét van een prins komt. De zussen (en mama) hebben heel wat ‘Frozen’-boeken, maar ook poppen én jurken. Heidi zelf is nog Anna geweest op een kinderfeestje dat ze organiseerde in ‘Frozen’-thema. Op vrouwenweekend gaat ze zelfs op de tafel staan, wanneer ‘Let It Go’ op de boxen schalt. Voor Heidi lijkt Disney gelijk te staan met wenen. En ook heel hard lachen, vooral met Olaf. 

Als kind was Thibault Christiaensen (Equal Idiots, Studio Brussel) gek van de tekenfilms en films in het algemeen, dankzij de VHS-collectie van zijn grootouders. Zijn favoriet? ‘Peter Pan’! Misschien lag dat wel aan de representatie, namelijk het enige mannelijke Disneypersonage van tel met rood haar. Doorheen de decennia is het verhaal van J.M. Barrie verschillende keren verfilmd, met wisselend succes. ‘Hook’ van Steven Spielberg (1991)? Top! ‘Peter Pan’ van P. J. Hogan (2003)? Verdienstelijk. Maar ‘Peter Pan & Wendy’ van David Lowery (2023)? Die mist wat magie, ondanks de straffe visuals, een prachtige reis naar Neverland en Jude Law als klasse-Hook. Toch was de Vlaamse pers verdeeld. De Morgen noemde het een “doodse Disney-remake”, Het Nieuwsblad sprak van een “Disneyremake met ziel”. We hebben het over een stoute Tinker Bell, de Disneylandattractie ‘Peter Pan’s Flight’ en de schitterende traditie binnen alle ‘Peter Pan’-adaptaties. Was J.M. Barrie een goede fantast of een man met een zwak voor minderjarigen? Wat zegt dat dan weer over andere notabelen met een zelfverklaard peterpansyndroom? En hoe is Peter Pan vereeuwigd in een nummer van Equal Idiots? Maar het gaat ook over all things Disney, zoals de tekenfilmreeks ‘Buzz Lightyear of Star Command’, het begindeuntje van ‘Robin Hood’ en onze grote held Arnold Gelderman.

Zou VRT-weerman Frank Deboosere ook wel eens roze olifantjes zien als hij te veel gedronken heeft? En welk Disney-liedje speelt hij - zonder het te beseffen - al jaren thuis op zijn piano? Je komt het allemaal te weten in de vierde aflevering van Disney Klassiekers, over de tekenfilm Dumbo!

Wanneer ik komiek en ‘De ideale wereld’-bijzit Lukas Lelie vroeg om de ‘De Reddertjes’ te bespreken, vroeg hij meteen: “Mag het ook de sequel zijn?” Daarom is hij deze week te gast in de aflevering over ‘De Reddertjes in Kangoeroeland’. Als cross-over met zijn ‘Standaard Koekhandel’ proeven we eerst de populairste koek van Australië. En mijn redactie had ook een weetje: Australiërs eten deze koek bij koffie, thee of porto. Daarom waagt Lukas zich aan de beruchte Tim Tam Slam, niet met koffie maar... met porto. Verder blijkt Lukas ongegeneerd fan van ‘Buffy the Vampire Slayer’ en Céline Dion, zag hij nooit het begin van ‘Hercules’, én kent hij de correcte snelheid van voortspoelen. Een verloren kunst sinds het verdwijnen van de VHS.

Uit onze eerste aflevering samen bleek dat Alina Churikova een ontembare liefde voelt voor acteur Joaquin Phoenix, niet toevallig een stem in de Disneyfilm van deze week. Maar dat voelt ze ook voor acteur Tijmen Govaerts, bekend uit ‘Muidhond’ en binnenkort in ‘Kom hier dat ik u kus’ en ‘1985’. In de hoofden van Alina en Tijmen was ‘Brother Bear’ een populaire film onder de kinderen van toen. We komen te weten wat de mode was kort na de laatste ijstijd, dat er nooit prehistorische muurschilderingen zijn gevonden in Noord-Amerika (maar wil dat zeggen dat ze niet bestonden?) en welk totem Tijmen had bij de scouts. Op zijn beurt mag hij voor Alina een totem uitkiezen: een geit. En er is een link met ABBA. Gek, want voor de muziek tekent opnieuw Phil Collins. Tijmen is fan. Tijdens een nachtje met vrienden durft hij al eens nummer van de man te draaien uit ‘Tarzan’. Al begrijpt Alina wel waarom er deze keer ook Tina Turner wordt bijgehaald: om het wat meer ‘happy hey hey’ te maken. Tell everybody I’m on my way!

Gezien Disney geen echte paasverhalen heeft verfilmd, springen we vooruit naar de mooiste tijd van het jaar. Comedian en tv-maker Lukas Lelie heeft een haast ongezonde passie voor ‘A Christmas Carol’ van de Britse schrijver Charles Dickens. (Passie, Matteüspassie, Mattheuseffect: zo wordt het toch de meest logische paasspecial.) Na een zware tegenslag rond kerst vorig jaar, besloot hij te investeren in een eigenaardige collectie: dvd’s van verfilmingen van zijn favoriete kerstverhaal. In de verzameling versies van onder meer Barbie, The Flintstones en Doctor Who, allicht het gevolg van het publieke domein. Maar dus ook drie van Disney: ‘A Christmas Carol’ (2009) met Jim Carrey als Ebenezer Scrooge, ‘The Muppet Christmas Carol’ (1992) met Michael Caine als Scrooge en ‘Mickey’s Christmas Carol’ (1983) met Scrooge McDuck als… Scrooge. We hebben het over de vergane glorie van motion capture, tijdreizen in de films van Robert Zemeckis en een vreemde bijsluiter in een educatieve Disney-dvd. We weiden uit over Russische rip-offs, een goedkope versie met Kate Winslet en een geniale met Will Ferrell en Ryan Reynolds. We beloven elkaar om elkaars graf te bezoeken, afhankelijk van wie eerst komt te gaan. Lukas getuigt ook over zijn andere verslaving (cola zero), praat over het genie Dikkie Dik en doet twee belangwekkende oproepen. (Let op: de meest bangmakende content in deze afleveringen wordt in de post-credit volwaardig geduid door een expert.)

De komende weken bespreek ik telkens een hoofdstuk uit mijn boek ‘Do you speak Disney?’, telkens een facet van de naam Disney. Vandaag: Disney, het bedrijf. Gast: journalist en cartoonist Julian De Backer. We hebben het over Nederlandse Disneystrips (gemaakt door Nederlanders), over films gemaakt met Disneygeld (maar zijn het dan ook Disneyfilms) en veel respect voor Scarlett Johansson in haar zaak tegen Mickey Mouse. Voor deze speciale afleveringen is Jana Martens mijn gewaardeerde co-host. Zij was al eens te gast in aflevering 85. Julian en Jana hadden het al eens in de podcast ‘Clever Girls’ over de film ‘Anastasia’ en het vraagstuk of zij nu een Disneyprinses is. Discussier vooral mee onder de hashtag #disneyklassiekers.

In een liefdesbrief dankte actrice/model/producer Lauren Versnick haar lief voor de Disney-klassiekers die ze in de auto spelen. Dat lief is dan weer presentator van ‘Da’s liefde’ op VTM, een programma van tv-maker Sofie Peeters. Daarin werden onlangs de tekenfilms van Disney op de korrel genomen, omdat ze kinderen een verkeerd beeld geven van liefde. In deze aflevering babbelen we over ‘De Reddertjes’, babbelen met dieren, de preutsheid van muizen, diversiteit en het glazen plafond. Maar ook over Disneyfilms kijken met hoofdpijn.

Is Peter Pan een kidnapper? Mocht Mr. Smee voor assisen komen, wat doe je met zo iemand? En kan Jude Law een goede Kapiten Haak neerzetten? Of toch maar liever Joaquin Phoenix? Alina ‘De Mol’ Churikova gaat geen enkele vraag uit de weg in de negende aflevering van Disney Klassiekers!

In het tweede seizoen van Disney Klassiekers bespreek ik elke keer een Pixar-film. Opnieuw in chronologische volgorde, te beginnen met eerste computergeanimeerde langspeelfilm ooit: 'Toy Story' uit 1995. De opname gebeurde met een live publiek in Cinema Cartoon's (Antwerpen), met maar liefst drie centrale gasten: Kawtar Ehlalouch (MNM), Lieven Van Gils (VRT NWS) en Julian De Backer. Voor alle drie gaan Woody en Buzz gepaard met de nodige dosis nostalgie. We onderzoeken of Pixar nu een keurmerk is, of gewoon een tweede Disney. Er wordt een onvergefelijk uitspraak gedaan over ‘Chicken Little’. En we stellen vast dat Tom Hanks zijn neus ophaalt voor het mindere werk. Uiteraard praten we ook over de fenomenale muziek van Randy Newman, en de Vlaamse versie van ‘You've Got a Friend in Me’ door de een dag eerder overleden Arno Hintjens. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Tin Toy’ (1988) die de film destijds vooraf ging.) Vanaf nu elke twee weken een nieuwe Pixar-film in Disney Klassiekers! 

Stand-upcomedian en muzikant Johnny Trash is ook een Disneyfan. Dat weet ik, omdat hij vorig jaar nog last minute naar mijn boekvoorstelling van ‘Do you speak Disney?’ is gekomen. Uit een reeks van door mij gecureerde Disneyfamiliefilms koos hij ‘Honey, I Shrunk the Kids’. Een film die hij als jongvolwassene nog in de bioscoop zag. Een film met acteur Rick Moranis, die hij vooral kende als comedian. En een ook van de laatste films waarin special effects nog met de hand werden gefabriceerd. We hebben het over de grammaticale fout in de titel, over one-hit-wonder Nick Kamen en over de regisseur die later ‘The Rocketeer’, ‘Jumanji’ en ‘Captain America: The First Avenger’ zou maken. We praten ook uitgebreid over zijn fascinatie voor all-things-Marvel. En over de cartoon ‘Tummy Trouble’ - een spin-off van ‘Who Framed Roger Rabbit’ - die de film destijds vooraf ging in de bioscoop. Oh, en we verzinnen een reboot van de Disneyland-attractie ‘Honey, I Shrunk the Audience’. Geen dank, Disney.

Linde Merckpoel is momenteel te zien in de VRT MAX-reeks ‘Los het op’ waarvoor ze grote en kleine problemen aanpakt. Maar ze is ook een Disneyfan. Als kind zag ze ‘De kleine zeemeermin’ het vaakst, maar niet omdat die toevallig over een rosse prinses gaat. Samen met haar broer zag ze veel films op videocassette. En wanneer het te droevig of spannend werd, liepen ze hand-in-hand, huilend de winkel van hun ouders binnen om morele steun te vragen. Vandaag hebben we het over de live-action remake van ‘Aladdin’ door Guy Ritchie. Het begint met een veel te brave Will Smith, wat meteen duidelijk maakt dat deze film geen één-op-één remake is. Gelukkig is er deze keer wél een feisty Jasmine, is de Sultan geen ‘wandelend vijgske’ meer en zijn er heerlijke knipogen naar ‘The Fresh Prince of Bel-Air’. Maar waarom loopt Aladdin niet meer rond in zijn ontblote navel? En hoe cool ziet Radja er tegenwoordig uit? Maar we hebben het ook over Lindes oudste dochter die geen zetelzitter is, over onze nostalgie naar ‘De draaimolen’ op tv en prachtig stemmenwerk. Zelf mocht ze al regelmatig stemmetjes inspreken voor tekenfilms. Voor het dubben van Joy uit ‘Inside Out’ kreeg ze zelfs een proficiat-sms’je van Sven De Ridder. Om te koesteren. ‘k Zag je kijken!

Als kind had ze ‘Lady en de Vagebond’ nooit gezien. Op de bewuste spaghettikus-scène na, die ze op videocassette had dankzij een opname van het Nederlandse tv-programma ‘Wordt Vervolgd’ met Han Peekel. Voor auteur, actrice en muzikante Marieke van Hooff was het dan ook geen straf om zowel de tekenfilm als de live-action remake te bekijken, samen met haar twee huisgenoten. In het bijzonder: de hond Gerrit, die regelmatig terugblafte naar het scherm. Het zijn dan ook films waarin honden de hoofdrol spelen, in tegenstelling tot hun baasjes die eerder kleurloze nevenfiguren zijn. We hebben het over de al dan niet geslaagde computeranimatie van de levensechte honden, over het wokegehalte van de remake en het feit dat een zwarte vrouw met een witte man mag samenzijn maar blijkbaar (nog) niet omgekeerd. Marieke hoopte op een ‘Titanic’-moment wanneer Lady en haar Vagebond de boot nemen. En ze is blij dat we geen hondenseks te zien krijgen, al wordt dat wel in de podcast besproken. Behalve Gerrit horen we af en toe ook een verdwaalde Helmut Lotti, die onder meer een prachtige ‘Bella Notte’ te berde brengt.

Mijn favoriete Disneyland-attractie is ‘Walt Disney’s Enchanted Tiki Room’. En wat een toeval, die van comedyman Fokke van der Meulen ook. Voor deze vijftigste aflevering wou ik naar de kelder van zijn Café The Joker. Maar hij wou naar het Tiki-pad in Dendermonde. Fokke noemt deze Disneyland-classic “nog achterlijker dan de Efteling, maar het leukste wat er is”. Onbegrijpelijk dat ze deze niet in Parijs hebben gebouwd. We hebben het over de papagaaien, of zoals Fokke ze noemt: de perrets. We komen te weten dat raketgeleidingstechnologie ook voor leuke doeleinden is gebruikt. We stellen ons de vraag: wat hebben kabouters met tiki te maken? En kunnen we rondlopen in Dendermonde zonder Amelie Albrecht te bezoeken? (Er hoort een extraatje bij deze aflevering, ook te vinden in je favoriete podcast-app.)

‘De Standaard’-journalist Anouk Torbeyns was ooit helemaal in paniek toen er op maandag geen aflevering van deze podcast verscheen. Haar collega Karlien Beckers mocht eerder al eens mee op roadtrip naar Disneyland Paris. Vandaag bespreken we samen ‘De prinses en de kikker’. Lazen mensen in 1912 méér dan alleen krantenkoppen? Waarom blijft Karlien spreken van Tiany en niet Tiana? Zou Beyoncé een goed hoofdpersonage geweest zijn? En is het wel een prinsessenfilm? Tenslotte is er niemand prinses wanneer er kikkers gekust moeten worden. Zoveel levensvragen!

Met sopraan en ‘Vive le vélo’-pianist Astrid Stockman praat ik deze week over VHS-films van de Aldi, veel te luid lachen in de bioscoop en dromen van Disneyland Paris. Geen toeval dat we het hebben over ‘Sleeping Beauty’ ofte ‘Doornroosje’, de prinses die in het park vereeuwigd werd met haar eigen kasteel. Bovendien is de muziek van deze film gebaseerd op het ballet van Tsjaikovski. En toch had Astrid deze film nooit eerder gezien...

Sam De Bruyn is behalve radio dj, tv host, podcastmaker, reisblogger en kersvers uitbater van zijn eigen webshop Skolto ook een veelgevraagde stemmetjxsacteur. Althans voor kleine rolletjes, maar wel al regelmatig voor Disneyfilms. Zijn favoriet? Het obese politie-luipaard Clawhauser in ‘Zootropolis’, ofte ‘Zootopia’ zoals de film in de VS uitkwam. Het is een hedendaagse Robin Hood, waarin dieren mensenkleren dragen, mét een maatschappijkritisch kantje. Enige minpunt: er zit geen enkel goed liedje in. Sorry, Shakira! Als je als superster een nummer zingt voor Disney, doe het dan tijdens een sleutelscène. Verder komen we te weten waar het meeste mee te verdienen valt als stemacteur. Welke URL’s in het bezit zijn van de BV De Bruyn? En waarom vond de kleine Sam ‘Pocahontas’ zo leuk? 

Andries Beckers is DJ bij Willy en samen met Alex Agnew co-host van de populaire podcast 'Welcome to the AA'. Hij zit intussen aan de noordzijde van de 40, en voor hem is Pixar een apart segment in het Disneygamma, iets dat altijd een zekere cuteness in hun film krijgen. En deze ‘Monsters, Inc.’ was voor hem een film die hij (op DVD) gebruikte om vrienden, meisjes en misschien vooral zichzelf te imponeren. Dat in tegenstelling tot ‘Toy Story’ die hij geen perfecte film vindt. Op minuut tien van de podcast  beken ik dat ik een Hawaii/aloha-hemd van ‘Monsters, Inc.’ heb. Meer zelfs, ik had het aan op de opname (bewijs via de socials). We hebben het over John Goodman die de betere casting was dan Bill Murray, over de tour de force voor de animatoren om het haar van Sulley te animeren, en over een speciaal ‘Monsters, Inc.’-momentje dat we onlangs samen gedeeld hebben. En Andries merkt ook op dat ik de onhebbelijke neiging heb om uit te pakken met dingen als 'ik heb die regisseur ooit ontmoet' of 'ik ben in de Pixar-studio geweest'. Sorry! (En het gaat ook even over de kortfilm ‘For the Birds’ (2000) die de film destijds vooraf ging.)

Lego-watcher en brickfluencer Peter De Smet was als kind grote fan van ‘Taran en de toverketel’, nochtans een Disneyfilm waarvan geen Lego-set bestaat én die weinig potten noch ketels brak aan de bioscoopkassa. De ‘klassieker’ waar 12 minuten uit gecensureerd werden en die Disneybazen nog het liefst hadden doen verdwijnen. Ondanks het feit dat Tim Burton eraan heeft meegewerkt, er een zombieleger wordt opgewerkt en er een kikker in een pompeuze boezem verdwijnt. En wat is dat toch met Disney en donkere bossen? Peter en ik zoeken het uit!

'A Bug’s Life' is het kneusje onder de Pixar-films. Voor een tweede film - die dus kwam na het succes van 'Toy Story' - was het zeker verdienstelijk. Toch ken ik niemand die ’m als favoriet zou noemen, zelfs geen top 5 plaats. Jammer, want in 1998 heeft Pixar het zo wel gewonnen van kaper-op-de-kust Dreamworks die met 'Antz' hun idee schaamteloos gestolen hadden, én eerder in de zalen brachten. En ook de animatoren voelden weinig krediet. Wanneer Pixar in 2004 'The Incredibles' aankondigen, zeiden ze: van de makers van 'Toy Story', 'Monsters, Inc.' en 'Finding Nemo'. 'A Bug’s Life' was de enige die ontbrak in het lijstje Gelukkig is er dan Matthieu Colpaert, Press Officer & Digital Marketing Manager bij H&M, maar ook zelfverklaarde Disney/Marvel/Star Wars nerd. En iemand die 'Een Luizenleven' wel op handen draagt. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Geri's Game’ (1997) die de film destijds vooraf ging.)

Christina De Witte aka Chrostin is illustrator en cartoonist. Ze heeft niets met zwart-witfilms, zag er voor deze nog maar twee en toch stoorde het hier niet. Haar keuze: ‘Frankenweenie’ van Tim Burton, over de jonge Victor die zijn overleden hondje Sparky als een soort Frankenstein terug tot leven wekt. We hebben het over de fascinerende stop-motion, iets wat ze zelf als kind ook probeerde. Maar ook, was het een besparing om zo weinig emotie in de gezichtsuitdrukkingen te stoppen? Verder praten we over haar persoonlijke zoektocht tijdens het maken van de graphic novel ‘Araya’, over tekenfilms op Cartoon Netwerk en over series vol easter eggs die haar hart doen zingen. Maar ook over de clichés die ze als kind ervaarde wanneer kindjes haar als enige Aziatische meisje in de klas wel eens vergeleken met Mulan. Ook ik heb me schuldig gemaakt aan zo’n stereotype, want eigenlijk vroeg ik Chrostin voor een aflevering over… ‘Mulan’. Hoe we op de valreep bij ‘Frankenweenie’ zijn gekomen? Dat hoor je in Disney Klassiekers.

Snow White and the Seven Dwarfs is de eerste lange animatiefilm van Walt Disney. Samen met Karen François - koaren.be - zoek ik uit hoe bijzonder dat in 1937 is geweest, waarom Sneeuwwitje een obsessieve drang heeft om te poetsen en wat er later van Dopey is geworden.

Regisseur, scenarist en verhalenverteller Charlie Dewulf is bekend van ‘Brak’. Volgende zondag gaat hun nieuwe reeks ‘Liefdestips aan mezelf’ voor GoPlay in première op het Filmfestival van Oostende. Charlie definieert zichzelf als non-binair en probeert zaken als voornaamwoorden op een laagdrempelige manier uit te leggen voor mensen die er nog niet mee vertrouwd zijn. Dat doet die aan de hand van, jawel, Disney-metaforen op Instagram. ‘Finding Dory’ is zeker niet hun favoriete Pixar-film, toch heeft die een grote affiniteit met Dory als personage. Bovendien gaat het onderwerp van deze sequel-film ook erg diep: een personage dat beide ouders verliest. Laat dat nu net iets zijn dat Charlie in 2022 zelf heeft meegemaakt. Deze aflevering gaat ontzettend diep, over het leven en hoe het te leiden. Just keep swimming, zoals Dory het zegt. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Piper’ (2016) die de film destijds vooraf ging.) ❤️💛💙

Dieren hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in de tekenfilms van Walt Disney. Toch is Robin Hood de eerste waarin ze zich zo uitdrukkelijk gedragen als mensen, inclusief mensenkleren. Het is de lievelingsfilm van digitaal creatief en Computer Club-podcasthost Thomas Smolders en wel om drie redenen: het hoofdpersonage, de setting en het tempo, die anders zijn dan in andere Disney-tekenfilms. Jodeladi jodelee, wat een mooie dag!

Als kind had tv-maker Kamiel De Bruyne (bedenker van ‘Sorry voor alles’) een boontje voor Esmeralda uit ‘De Klokkenluider van de Notre Dame’. Net als Quasimodo en quasi elk ander personage in de film, trouwens. We ontdekken dat de Notre Dame het in 1502 ook al niet zo nauw nam met brandveiligheid, en er scheelde toen wat met het juridisch systeem van Parijs. Daarnaast zoeken we uit wie de Vlaamse Esmeralda mag spelen in de stage musical. Topsy turvy!

Adriaan Van den Hoof en Fokke van der Meulen zijn allebei grote fan van Robin Williams, de komiek die de stem van Geest heeft ingesproken in ‘Aladdin’. En Gilbert Gottfried, Iago in de film, is natuurlijk ook een grote held. Samen komen we alles te weten over de verloren Disney Cinema in Brussel en de Picasso die Williams als goedmakertje van The Walt Disney Company kreeg. We vinden antwoorden op levensvragen als ‘hoe verschrikkelijk is de Guy Ritchie-remake’ en ‘hoeveel Amerikanen zouden het koninkrijk Agrabah willen bombarderen’. We maken ook kennis met de Disney Dub Man én Fokke geeft aan het eind nog een strip weg.

Gaëlle Goubau werkt voor de Klantendienst van VRT. Ze beantwoordt vragen, opmerkingen en klachten van kijkers en luisteraars met de glimlach. Daarnaast maakt ze ontzettend grappige TikToks over sociaal (on)wenselijke situaties. In aflevering 97 hebben we al gebabbeld over Pixars ‘Elemental’ en toen bleek dat ze als kind grote fan was van de ‘High School Musical’-trilogie. Ik geef toe: een gat in mijn Disneycultuur, die bij deze is gedicht. We hebben het over het choreogenie Kenny Ortega, de niet normaal blauwe ogen van Zac Efron en zijn off-screen relatie met Vanessa Hudgens. Over het ontdekken van de films via de muziek op een vlucht, over Mevrouw Konijn en het groenste gras ooit in cinema. We discussiëren of ‘High School Musical’ misschien wel een bétere ‘Graese’ is, of ‘#LikeMe’ de vergelijking doorstaat en of Sharpay misschien toch niet zo’n bitch was. In ons enthousiasme waren we ook bijna iets vergeten (check zeker ook de post-credit).

In de aanloop naar kerst doen we een specialleke, met Alex Agnew en Andries Beckers van Welcome To The AA. We praten over ‘Tim Burton’s The Nightmare Before Christmas’ (1993). Maar ook over de bedroevende kwaliteit van DVD, de kleuren van de BRT en de hoop op een superheldenmusical. En natuurlijk over de muziek van Danny Elfman en zijn Oingo Boingo. Het scheelt niet veel, of de kerels nemen gewoon de hele show over.

In hun populaire podcast De Volksjury schijnen Laura Scheerlinck en Silke Vandenbroeck hun licht op vergeten moordzaken. Die passie voor true crime hebben ze misschien wel opgelopen via ‘Knabbel en Babbel: Rescue Rangers’. Disney was voor allebei een belangrijk onderdeel van hun nineties-jeugd. Laura haar eerste crush was Aladdin, die van Silke was Jasmine. Ik wou heb samenzetten voor de enige true-crime in Pixarland, alleen, in Incredibles 2 gaat er zelfs niemand dood. Volgens Silke doen ze hun werk gewoon té goed, al denkt Laura dat er wel dikke psychologische rapporten zijn te schrijven over de villain van deze film. Is het iets van deze tijd dat focus op Elastigirl en niet op Mr. Incredible ligt? En mogen we Elastigirl een sexy vrouw noemen? Doet die stem niet erg denken aan Miley Cyrus? En heb je zo’n smalle taille nodig om elastisch te zijn? Is dit nu een film voor kinderen? Welk personage is meer Balenciaga dan Edna Mode? En kan Silke een Limburgse Sebastiaan de krab spelen? (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Bao’ (2018) die de film destijds vooraf ging.)

Naar eigen zeggen is animatie niet haar forte. Toch leren we deze aflevering heel wat bij van KASK-filmhistoricus en Cinema Canvas-expert Anke Brouwers. Toen ze als kind ‘101 Dalmatiërs’ zag, wou ze ook zelf zo’n hondje, maar uiteindelijk kreeg ze een kat. Maar dat houdt haar niet tegen om deze getekende dieren in de historische context van bekende filmhonden te plaatsen.

Verwacht je de komende weken aan enkele speciale afleveringen over bijzondere Disneyfilm. Te beginnen met een marathon van alle Disney Klassiekers die werden uitgebracht in de jaren 1940. Geen hoogvliegers. Nooit uitgebracht in Europa. En door mij bewust overgeslagen in het begin van deze reeks. Daarom: nu alle zes in één keer. Van ‘Saludos Amigos’ tot ‘The Adventures of Ichabod and Mr. Toad’. Ik bespreek ze opnieuw met pineut van dienst: mijn beste vriend Jelle Goossens (Belpop Control). We hebben het over een geile Donald Duck, de vrouwelijke André Brasseur en goedkope geopolitiek. Over body- en fatshaming. Bear fatshaming. Dat affectie tonen bij beren blijkbaar gepaard gaat met het vergoelijken van huislijk geweld. We komen te weten waar de kwalijke basis ligt van ‘Cars’ en ‘Planes’. En we roepen twee keer een hulplijn in: die van Helmut Lotti en Amelie Albrecht. Aan het einde zijn we mentaal leeg. Maar rijker als mens, uiteraard!

Voor de veertigste aflevering neem ik mijn vrienden mee naar Disneyland Paris. Ambassadeur Giona Prevete vertelt ons wat zijn prestigieuze job inhoudt en wat de afgelopen zeven maanden van sluiting heeft gedaan. Enquêteur Jasper Vandendriessche neemt ons mee naar zijn favoriete attractie ‘Phantom Manor’. En fan Gaëtane De Waele (everycharacter.com) wil deze heropening na corona voor geen geld missen. Intussen probeer ik mijn eigen liefde voor Disneyland over te dragen op mijn gezelschap: Jasmin Mazarine De Waele zat al in aflevering 8 (‘Alice in Wonderland’), Jelle Goossens (Rikolto, Belpop Control) passeert binnenkort nog eens - al weet hij dat zelf nog niet - en Karlien Beckers (De Standaard) zorgde de afgelopen weken al meermaals voor de nodige animo tijdens onze persoonlijke kijksessies van de Disneyfilms. Bij grote interesse leggen we de volgende keer een bus in. To all who come to this happy place, welcome!

Toegegeven, Jelle De Beule was niet de eerste keuze voor deze aflevering. Dat was Filip van België, de koning voor ‘De leeuwenkoning’. Maar helaas kon er geen positief gevolg aan de vraag gegeven worden, al wenst de vorst wel alle succes met dit “sympathieke project”. Jelle is de geknipte troonopvolger. Als student animatie was het zijn droom ooit bij Disney te gaan werken, maar dan kwam computeranimatie op. Verwacht je aan een bijwijlen zéér nerdy gesprek over animatie. Maar met héél veel comic relief, niet in het minst in de vorm van Jelle die werkelijk alle stemmetjes kan en elke dialoog ként. Rond 75 minuten wordt het ook redelijk expliciet. Be prepared!

Babette Moonen is presentator bij Radio 1, Italofiel én een grote Disney-fan. Daarom dat 'Luca' geen verkeerde keuze is om samen te bespreken. Deze Pixar is een coming-of-age verhaal dat van ver wat ruikt naar 'Call Me By Your Name', maar ook enkele van onze diepste zielenroerselen op metaforische wijze behandelt. Het bewust kinderloos blijven. En het tackelen van je innerlijke angsten, geprojecteerd op het stemmetje in je hoofd, hier 'Bruno' genoemd. Babette herkent alle knipogen naar Italië en de Italiaanse taal. Maar 'Luca' is ook uitzonderlijk boeiend los van die context. Met prachtige muziek, heel veel humor en Vespa's in het wild. Verder onderzoeken we hoe dicht deze film naast 'The Little Mermaid' heeft gelegen. Pitchen we een eigen radioshow op Radio1. En blijven we trouw aan het thema van de film en drinken we consequent Aperol Spritz.

Hannelore Cauwenbergh studeerde costume design in Londen en is er daarna nog jaren blijven werken, onder meer aan 'Downton Abbey', 'Guardians of the Galaxy', 'Hugo' en ... 'Maleficent'. Jana Martens is dan weer resident Disney Klassiekers-gast. Allebei zijn ze grote fan van villain Maleficent, maar niet noodzakelijk van de film (spoiler: Hannelore zag 'm nooit eerder). We hebben het over het cadeautje dat Hannelore kreeg van Angelina Jolie, over de stukken die ze voor deze film mocht maken en werken op zo'n giga-producties. Maar we praten ook over kraaienpootjes, een jeugdig enthousiaste Elle Fanning en de gemiste kans om te knipogen naar 'Hocus Pocus'.

Erwin Taets is een podcastgrootheid. Volgens onderzoek van het DS Podcastfestival is hij host van de oudste van het land: ‘Ochtend in Pretparkland’. Zijn eerste ervaring met een Disneypark is meteen erg persoonlijk. Net voordien verloor hij zijn vader, waardoor die onderdompeling in een andere wereld plots erg helend werd. In deze special praten we over Pixar in Disneyland. Volgens mij was ‘Buzz Lightyear Laser Blast’ het eerste wapenfeit van de animatiestudio in een themapark. Maar Erwin weet beter. Het gaat om het goedkope ‘Buzz Lightyear's Pizza Planet’ restaurant in Disneyland Paris. Verder gaan we de Disneywereld op zoek naar Pixar-attracties. We hebben het over de veelheid aan ‘Finding Nemo’-adaptaties, zoals het grappige ‘Turtle Talk with Crush’ dat tegenwoordig viraal gaat op TikTok, of het gemakzuchtige ‘Crush's Coaster’ in Parijs. Over hoe er een zoetrope verstopt zit aan de ingang van de Ratatouille-ride. Erwin legt uit waarom er zo weinig Pixar-attracties zijn en waarom deze niet altijd werken: Disney-verhalen spelen zich immers af in andere werelden, Pixarverhalen voornamelijk in de onze. En verder doet hij een warme oproep tot de rehabilitatie van ‘The Music of Pixar Live!’, een concertshow in Disney's Hollywood Studios met de mooiste Pixar-scores. De combinatie van soundtracks en Pixar, dat kan ik best wel smaken.

Arno Van de Velde is papa van twee, tekent onder naam Arnoleon en deelt zo al z'n ervaringen over het leven in de vorm van grappige strips (zoals in zijn bestseller 'De Papa Handleiding'). Samen bespreken we 'Christopher Robin'. Niet de zoveelste live action-remake van een tekenfilmklassieker, maar verdieping van het personage dat als kind met Winnie de Poeh en andere knuffelberen in het Hundred Acre Wood speelde. Regisseur Marc Forster ('Finding Neverland', 'Quantum of Solace') maakte een film die gaat over het leven, hoe we de onbezonnenheid en onschuld verliezen. En vooral Ewan McGregor maakt de zoektocht als vader naar zijn verloren innerlijke kind zo interessant. Voor Arno kwam het verhaal hard binnen, in die mate dat hij het niet droog hield. We hebben het over de wijsheden van een teddybeer met een klein brein, over de vreselijke vertaling naar Janneman Robinson en ook wel gewoon over het leven in het algemeen. Doing nothing often leads to the very best kind of something. Dat is ons nieuwe mantra. Merci, Poeh!

Op algemeen verzoek haal ik deze week de musicalfilm ‘Heksen en bezemstelen’ in. Gast van dienst is vertrouwd met het musicalgenre, maar kende de film niet. Bart Verbeeck, begonnen op de redactie van Qmusic, later bij Radio 2 en intussen ook uithangbord van de hele VRT, is allicht vooral bekend als Showbizz Bart. Hij is een Disneyfan, verkleedde zich ooit als Elsa voor een Foute Party en heeft een bepaalde Disney-LP grijsgedraaid (en kent die nog steeds integraal vanbuiten). Zijn mantra: musical is uit het leven gegrepen en kan elk onderwerp aan. Dus ook oorlog. Meer dan vier decennia voor Gert Verhulst bracht Walt Disney al een oorlogsverhaal op muziek. Met de schitterende Angela Lansbury in een glansrol!

Filmkenner Britt Valkenborghs wou heel graag ‘The Aristocats’ bespreken, maar bij het herbekijken besefte ze dat het misschien toch niet de béste film is van Walt Disney. Al gaat er natuurlijk niets boven de schattigheid van de drie kittens, de jazzy soundtrack en liedjes, en de prachtige stem van Louis Neefs in de Nederlandse versie. Wist je trouwens dat er in Japan op 22 februari Marie Day wordt gevierd, naar het witte katje uit ‘De Aristokatten’? 

Intussen heb ik alle klassieke Disney tekenfilms opnieuw bekeken voor deze podcast. Een naam die in die 64 afleveringen regelmatig terugkwam, is deze: Arnold Gelderman (83). Stemregisseur van haast alle goede, Nederlandstalige versies van Disneyfilms. Maar ook stemacteur van personages als Kaa de slang uit ‘Jungle Boek’, Robin Hood uit ‘Robin Hood’, Lumière uit ‘Belle en het Beest’ en natuurlijk, Scar uit ‘De Leeuwenkoning’. Hij vertelt over hoe hij in dit vak rolde, waarom hij per se een Shakespeariaanse acteur voor de geest van ‘Aladdin’ wou, of waarom Timon en Pumbaa uit Vlaanderen komen. Maar ook wat de Amerikanen van zijn werk hebben overgenomen, en wat hij beter niet had gezegd tegen de Disneybazen. Hij trapte op lange tenen en ging uiteindelijk meer voor Dreamworks werken. Zeg niet zomaar ‘stemmetjes doen’. Het is acteren. En Arnold Gelderman is er een absolute meester in.

Telidja Klaï is ontwikkelingspsychologe en contentmanager bij Ketnet. Kortom, de geknipte persoon om te duiken in de wereld van Pixars ‘Inside Out’. Volgens Telidja hebben de makers zichtbaar research gedaan. Dat begint al in de eerste film, die volledig draait rond een gebeurtenis die traumatisch kan zijn voor kinderen: verhuizen. Maar waar het personage Riley in de eerste film nog vooral gericht is op zichzelf, gaat ze zich in de sequel focussen op de referentiegroep. Ook dat klopt vanuit ontwikkelingsperspectief. Meer zelfs, Telidja zegt dat de eerste vijftien minuten van ‘Inside Out 2’ de hele checklist van de start van de puberteit afvinkt. Rileys hoofdkwartier wordt overgenomen voor een nieuwe emotie: Anxiety. Toch gaat het hier over anxiety die heel normaal is in de puberteit en niets te maken heeft met de huidige Anxious Generation. Conclusie: als er één film is die je samen met je kinderen moet bekijken - voor, tijdens én na de puberteit - laat het dan ‘Inside Out 2’ zijn. En als er een ‘Inside Out 3’ komt, bel dan Telidja.

De komende weken bespreek ik telkens een hoofdstuk uit mijn boek ‘Do you speak Disney?’, telkens een facet van de naam Disney. Vandaag: Disney, de evolutie. Gast: Elisabeth Lucie Baeten. Auteur, scenarist, sociale media fenomeen (Katrien van Politiek PR) en sinds ‘De laatste dag’ op VRT MAX ook actrice. We discussiëren over de noodzaak om bestaande Disneyfilms te hermaken (en er ook een 2023-proof moraal in te steken). Met ‘En ze leefden nog’ schreef ze zelf al alternatieve versies van bestaande sprookjes, verhalen voor kinderen die zich hier en nu afspelen. Hoe dan ook, als je iets verandert aan iets wat we kennen, zorgt dat voor wrevel, en daar probeert Elisabeth ver weg van te blijven. We hebben het over media gemaakt door vrouwen (is die anders?), over te veel hokjes afvinken (in de nieuwste Disneyfilms) en over het verfilmen van verhalen van verzonnen figuren (wat doe je dan met Jezus?). Is de biologie van de zeemeermensen anders dan hier aan land? Waarom gingen prinsessen direct trouwen en samenwonen, is dat misschien een perfect tijdsdocument voor de emancipatie? Wat zijn de beste alcoholvrije bieren? En wat met de moraliteit van stiekem je kinderen bekijken als ze in de dansles zitten? (Wij weiden ook even uit over de muziekschool en de Matteüspassie.)

Lieven Scheire had nog nooit van Disney’s ‘Dinosaur’ gehoord. Misschien omdat de film na ‘Platvoet en zijn vriendjes’ en ‘Jurassic Park’ wat laat op het dino-feestje is aangekomen. We praten over betweterige iguanodons, bodybuilder eekhoorns en primaten die nooit hebben samengeleefd. Maar we hebben het ook over prehistorische muggen die bewaard zijn gebleven in hars. Want helaas, wat ‘Juarssic Park’ ook moge beweren, het dino-dna is na een miljoen jaar al verloren gegaan. En Lieven kan het weten, want hij heeft zo’n mug-in-hars in zijn bureau liggen. 

(This episode is in English.) Op haar Instagram-account @wwwsilviawww en op TikTok deelt de Chinese Silvia Sun op een grappige en ontwapenende manier haar ervaringen als nieuwkomer in België. Ik was benieuwd of ook zij is opgegroeid met Disney. En wat blijkt: als kind wou ze vooral Sneeuwwitje zijn. Maar ook de tekenfilm ‘Mulan’ heeft ze gezien. Meer zelfs, die werd vertoond op school als didactisch materiaal in de lessen Engels. Op zich een bijzonder feit, want in China wordt het personage in de Disneyfilm als lelijk ervaren volgens de lokale schoonheidsidealen. Het is een van de vele issues die de Hollywood-studio wou rechtzetten met deze live-action versie van ‘Mulan’. Maar ondanks de all-Asian cast, het wippen van enkele cartooneske figuren en de goedkeuring van de Chinese overheid wordt ook deze verfilming van het traditionele verhaal niet helemaal gesmaakt. Niet in het westen, maar ook niet in het oosten. Het werd een bijzondere aflevering over culturele verschillen en hoe die nu eenmaal moeilijk te vertalen zijn. Over clichés, misverstanden en hoe Silvia vroeger leek op de actrice die nu de heks speelt. En over wat een topnummer ‘Reflection’ eigenlijk is, of hoe Mulan perfect kan bijgezet worden in Avengers.

Gentenaar Marlon Nowe begon in 2006 te werken voor de Walt Disney Animation Studios, exact op het moment dat er sprake was de boel te sluiten. Maar onder leiding van nieuwe bazen - dezelfde van Pixar - kreeg de oerstudio weer zuurstof en werd er jong talent aangeworven, waaronder Marlon. Hij werkte onder meer op ‘Bolt’, ‘Wreck It Ralph’ en ‘Frozen’. Maar vooral op ‘Tangled’ (bij ons uitgekomen als ‘Rapunzel’). Een film waar hij mocht werken met animatielegende Glen Keane. Een waarvan de nieuwe garde vooral wou vermijden een tweede ‘Chicken Little’ te maken. Hij heeft het over het haar van Rapunzel dat altijd in de weg ligt, waarom ze een pan als wapen gebruikt, hoe hij Flynn Rider heeft benaderd als Indiana Jones, en de complimenten die John Lasseter hem daarvoor heeft gegeven. En toch besluit hij tien jaar later de studio te verlaten. Opnieuw met een spectaculaire passage voor plein publique, waarin hij The Walt Disney Company verweet zijn eigen waarden niet voorop te stellen voor zijn werknemers: namelijk familie voorop stellen. Vandaag is hij oprichter van online animation workshops bij Animsquad, opleidingshoofd van de animatietak van de Art Center College of Design in Pasadena, en hij werkte recent mee aan de videogame ‘Overwatch 2’. Oh, en het gaat ook even over de dingen waar België bekend om staat in Hollywood: bier, chocolade en... wapens van FN.

Ooit kocht ik de VHS van Song of the South, een Disneyfilm die in 1946 al berucht was om haar raciale vooroordelen. In de VS is de film zelfs nooit op video verschenen en ook op Disney+ is het een opvallende afwezige in de beschikbare catalogus. Voor aflevering zes van deze podcast bekeek ik deze beladen film samen met muzikaal wonder Charlotte Adigéry: een zelfverklaarde Disney-fan, ook al kon ze zich moeilijk identificeren met die vele, witte tekenfilmprinsessen.

Voor ‘Alice in Wonderland’ kon ik beroep doen op de twee grootste experten die ik ken. Aan de ene kant Yasmin Broos, mijn zus. Aan de andere kant Jasmin Mazarine, mijn lief. Zullen we ontdekken welke substanties worden gerookt door de blauwe rups? Wie weet er waar de naam Cheshire Cat vandaan komt? Is dit een vrouwvriendelijke film? En wie heeft de leukste gadgets?

Als kind was Julie Belle van het Beest op de speelplaats, Jonas heeft amper Disneyfilms gezien. Dat is straf, voor iemand die animatie heeft gestudeerd. Met andere woorden, dit is de perfecte podcast om dat in op te biechten. Voor Jonas zijn Pixar-films vaak sterkere films, er zitten zelfs was Pixar’s in zijn lijst van favoriete films aller tijden: ‘Toy Story 2’ en ‘Toy Story 3’ (‘Toy Story 1’ vindt hij dan weer niet goed), ‘Monsters, Inc.’ en ‘The Incredibles’. Maar ‘Inside Out’ is voor hen beiden een topper. Jonas heeft zelfs (wéér) moeten wenen toen hij deze opnieuw bekeek. Een film die zich voor het merendeel afspeelt in een hoofd van een kind, over haast depressieve emoties, wat al sterk is op zich. En zo heeft het ook een waardevolle boodschap, vindt Julie. Bovendien is het een film zonder slechterik. We hebben over de internationale aanpassingen in deze film (voetbal! broccoli!), over Joy die geconstipeerd moet zijn en de vele acteurs uit de Amerikaanse ‘The Office’ die hier een stemmetje inspreken. Over hun favoriete personage: Bing Bong, de ingebeelde vriend die snoepjes huilt. Maar ook over mensen die geen gezichten herkennen, het feit dat Julie altijd en overal in slaap kan vallen en het principe van ‘kill your darlings’. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Lava’ (2015) die de film destijds vooraf ging.) 

Actrice Maïmouna Badjie (Season of Sex, Liefdestips aan mezelf, 2DEZIT, Groeien & Bloeien) heeft een Gambiaanse vader en een Belgische moeder. Tot haar achtste heeft ze zelfs in Gambia gewoond en was daarom ontzettend benieuwd naar ‘Iwájú’. Dat is niet alleen de allereerste serie onder de vlag van de Walt Disney Animation Studios, maar ook de eerste co-productie in z’n 100-jarige geschiedenis. Het maakt het eens zo bijzonder dat het een samenwerking is met een Afrikaans mediabedrijf. Die komt tot stand nadat Disney-chief creative officer Jennifer Lee (Frozen) een interview leest met de baas van Kugali. Die zei: “We’re going to kick Disney’s ass.” Maar waarom de krachten niet bundelen, dacht de Amerikaanse. Disney heeft de laatste twee decennia immers zeer bewust ingezet op diversiteit. Maar Afrika? Dat is nog niet gebeurd. (‘The Lion King’ even niet meegerekend.) We hebben het over de herkenbare klassenstrijd, straatverkopers en typische maaltijden. Maar ook over de details die ‘Iwájú’ typisch Nigeriaans maken, de reeks speelt zich immers af in een afro-futuristische versie van Lagos. Je zou kunnen denken dat het een geanimeerde uitbreiding is van Marvel’s ‘Black Panther’, ook deel van de grote Disneyfamilie. Alles draait om de tienjarige Tola, een jong meisje van rijke komaf en haar beste vriend Kole, een tuinman uit de armere buurt van de stad. Voor haar verjaardag krijgt Tola een hagedisachtige robot van haar vader, die een succesvolle tech ondernemer is. En die heeft het gadget bedacht om te dienen als een soort bodyguard voor kinderen, nu het land te kampen heeft met veel kidnappings. De link met Boko Haram is niet ver te zoeken. ‘Iwájú’ zelf kampt soms met inconsistente tempo’s en een voorspelbaar verhaal, maar moet niet onderdoen voor het kunnen van wat de Disney Studios vandaag. Het is duidelijk gemaakt met de nodige budgetten, dus niet op een drafje, met veel liefde voor de Nigeriaanse cultuur. En dat is iets wat potentieel iedereen kan bekoren. Waar je ook geboren bent.

De komende weken bespreek ik telkens een hoofdstuk uit mijn boek ‘Do you speak Disney?’, telkens een facet van de naam Disney. Vandaag: Disney, de mens. Gast: Jean Philip De Tender. Baas van de European Broadcasting Union (EBU). In zijn lezingen verwijst hij soms naar de entertainmentpionier, iemand die niet vies was van vernieuwing, risico’s en het verwezenlijken van creatieve ideeën. Ook een storyteller in hart en nieren, net als Jean Philip. We hebben het over zijn eerste film in de bioscoop (‘101 Dalmatiërs’), over de angst voor AI en de mogelijke terugkeer van Fata Morgana. Voor deze speciale afleveringen is Jana Martens mijn gewaardeerde co-host. Zij was al eens te gast in aflevering 85.

‘Do you speak Disney?’ is uitgegeven bij Lannoo en ligt 19 september in de winkel.

Acteur/regisseur Ramy Moharam Fouad en actrice Violet Braeckman houden van de donkere, steam punk-aanpak van deze origin story. ‘Cruella’ is Disneys ‘Joker’ als het ware. Een film met een belangrijke Belgische link, ook. Zo was Nicolas Karakatsanis (‘I, Tonya’) de director of photography op de filmset. We hebben het over de invloeden van Vivienne Westwood, Alfred Hitchcock en ‘The Devil Wears Prada’ op deze vertelling. En de cirkelbeweging die deze laatste film heeft gemaakt met de wereld van ‘101 Dalmatians’. Devil = De Vil? Iemand? Maar we praten ook over incestueuze Disneyfamilies, het prachtige woord ‘imbeciel’ en de weergaloze Emma Stone als Brits personage, vòòr haar glansrol in ‘Poor Things’. Zij mocht trouwens niet roken in de film. Drinken doet ze wel. We zoeken uit of een mens echt geboren kan worden met twee haarkleuren. Wat zegt zo’n film over onze samenleving? Is wraak een oplossing? Wat is de zin en onzin van draaien op 35 en 65mm? En we ijveren voor meer Disneyfilms met trauma en duisternis!

Winnie The Pooh deed me meteen denken aan het boek ‘The Tao of Pooh’ van Benjamin Hoff. Dat legt de basisprincipes van het filosofische taoïsme uit aan de hand van de gele beer. Wiskundige en filosoof Jean Paul Van Bendegem was dan ook opvallend enthousiast om aan deze aflevering mee te werken. “Dat boekje moet ergens in mijn bibliotheek staan dus ben ik naarstig aan het zoeken waar precies, een hele onderneming.” Spoiler: het is hem gelukt. En verder hebben we ook gebabbeld over fascisme, epileren en zijn lidmaatschap van The Sherlock Holmes Society of London. Allemaal dankzij die malle ouwe beer!

Laura Joosten is content maker én klinisch psychologe met een focus op eetstoornissen. Maar ze is ook Disneyfan. Voor haar zijn Disneyfilms een soort escapisme, net zoals reizen dat ook kan zijn. Als kind was ze verslingerd aan ‘The Little Mermaid’ en ‘Beauty and the Beast’. Zo zaagde ooit lang genoeg voor het gele balkleed van Belle, misschien omdat Belle net zo’n atypische prinses is. Ja, ze is mooi (het zit zelfs in haar naam), maar ze lijkt zich niet bewust van haar schoonheid. Bovendien wordt ze verliefd op iemand die in het geheel niet diezelfde eigenschap heeft. Volgens Laura gaat deze remake een pak dieper, met mooier uitgepuurde personages. En ook een pluspunt: Emma Watson speelt mee. De villain is voor een keer geen lelijk figuur. Doet Chip aan kinderarbeid? Waarom vindt iedereen het normaal dat ze naasten jarenlang niet meer hebben gezien, omdat ze opgesloten zaten in het kasteel? Het gaat natuurlijk ook over woke, omdat deze film een opvallend diverse cast kreeg, maar ook een eerste Disney-hint naar homoseksualiteit. Maar we wijken ook uit over onze gedeelde, blinde adoratie voor Ryan Gosling, Ariana Grande en Japan. En Laura doet een oproep naar Kinepolis Antwerpen om terug papieren ticketjes in te voeren.

Gaëlle Goubau werkt voor de Klantendienst van VRT. Ze beantwoordt vragen, opmerkingen en klachten van kijkers en luisteraars met de glimlach. Daarnaast maakt ze ontzettend grappige TikToks over sociaal (on)wenselijke situaties. Voor deze aflevering keken we naar de nieuwste Pixar-film ‘Elemental’. Ja, ik heb gefoefeld met de volgorde en behandel ‘Lightyear’ een volgende keer. Maar ik kreeg al zoveel vragen of deze nieuwste de moeite is, dat ik ‘m ertussen schuif. En kleine spoiler: zowel Gaëlle als ik zijn mee. We hebben het over Zombie Nation, een hoofdpersonage als een soort Winnie-de-Poeh-zonder-broek en het voortschrijdend inzicht over ‘High School Musical’. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Carl’s Date’ die de film vooraf gaat, een ontroerende ‘Up’-spinoff die de traditie van cartoons voor de hoofdvertoning weer in ere herstelt.)

StuBru-presentatrice Fien Germijns houdt niet van Disney, maar wel van ‘Mulan’. Dat is de eerste (en enige) Disneyfilm waarin het woord crossdresser wordt gebruikt. Het nummer ‘Reflection’ doet misschien zelfs uitschijnen dat het meisje zich niet comfortabel voelt met haar geslacht. We hebben het over de crush van Mulan én Fien: Li Shang. Fien belooft ook iets te laten weten als ze de volgende nacht van hem droomt. (Ik heb niks gehoord.) Verder hebben we het ook iets te vaak over Gene Bervoets, ontdekt Fien pas aan het eind van de podcast dat de film op een bestaand Chinees verhaal is gebaseerd en blijken bitterballen geen synoniem voor loempia’s. Mysterious as the dark side of the moon!

‘Toy Story 2’ wordt wel eens vergeleken met ‘The Godfather Part II’. Als in: een sequel die minstens even goed, zo niet béter was dan het origineel. En iemand die deze bétere film een miljoen keer gezien heeft op VHS, is MNM-vedette Esther Nwanu. Ze kan woordelijk scènes naspelen, heeft alle easter eggs gespot en voelt zich vooral verbonden met het personage Rex. En we hebben over de cross-over met ‘Jurassic Park’, dankzij acteur Wayne Knight. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Luxo Jr.’ (1986) die de film destijds vooraf ging.)

Behalve vroege vogels en topradiomakers bij Qmusic zijn Dorothee Dauwe en Vincent Vangeel ook grote Disneyfans. En ze zijn een topkoppel, wat de ontboezemingen in deze podcast natuurlijk enorm faciliteert. Vooral Vincent leert zichzelf kennen, door diep te graven in zijn Disneyhart. Ze komen we te weten dat hij houdt van handgetekende animatie, prinsessen en muscialliedjes. Ergens krijgt hij het besef dat Walt Disney zelf nooit van ‘The Lion King’ heeft gehoord. En hij wijst met de vinger naar diezelfde Walt voor de teloorgang van de vleesindustrie. Jawel, zo diep gaan we. Voor Dorothee werd het allicht een vermoeiende avond. Binnenkort zijn ze heel even samen te horen in de ochtendshow van Q. Maar de primeur is voor deze podcast. Want ook Disney Klassiekers sounds better with you!

Comedian, B-girl en dj Soe Nsuki heeft als kind alle Disneyfilms in het Nederlands bekeken bij haar grootouders. Een uitstapje naar Disneyland zat er toen niet in, maar dat heeft ze als dertiger meer dan goedgemaakt. Vandaar dat deze podcast in het begin ook even ontspoort in een Disney-, themapark- en ‘Star Wars’-uiteenzetting. Maar samen bespreken we ook een onder de radar gebleven, redelijk recente ‘Winnie The Pooh’-film die in 2011 even in de zalen geweest. Deze allerlaatste met de hand getekende film van de Walt Disney Animation Studios, maakt deze film een échte Disney Klassieker, méér dan de drie andere Disneytoon Studios ‘Winnie’-sequels. Ook al hadden we deze nooit eerder gezien. We hebben het over de link tussen Winnie en de Beastie Boys, het keppeltje van Christopher Robin en de genderidentiteit van Knorretje en Uil. Is Teigetje de Conner Rousseau van Honderd Bunderbos? En aan het einde is er natuurlijk honing. Niet voor iedereen, wel voor Winnie de Poeh. Drommels!

VRT NWS journaalanker Xavier Taveirne heeft last van het eekhoornsyndroom en een gediagnostiseerde aandachtsstoornis. Gelukkig duurt ‘Up’ maar 1 uur 36 minuten. Volgens hem mag een goede Pixar-film schuren, waar het bij Disney altijd suikerspin blijft. En binnen Pixar vindt hij deze film dan weer minder pomp and circumstance dan de andere films. We stellen ons vele levensvragen. Neem je beter een kat in huis dan vreemd te gaan? Kan een huis wel vliegen op zoveel ballonnen? Of maak je de film kapot door net dat te overdenken? Gaat deze film over de tikken die het leven kan uitdeelt? Of net over onvoorwaardelijke liefde? Want, zo denk Xavier, je moet nooit proberen de liefde te herhalen die er ooit is geweest. Hij verklapt zijn grote droom: een huis met een portiek en een bijhorende schommelstoel. En hij deelt dé truc hoe je een onverwachte niesaanval kan verhinderen. Daarnaast hebben we een fijne, auditieve bijdrage van dierenvriend Chris Dusauchoit die de Vlaamse stem van Dug heeft ingesproken. Hij duidt de geloofwaardigheid van de hondjes in deze film. Uitzonderlijk heb ik ook een redelijk emo-epiloog opgenomen. Omdat ‘Up’ dat verdient. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Partly Cloudy’ (2009) die de film destijds vooraf ging.) Opgenomen voor een live publiek met veel dank aan Cinema Lumière Brugge voor de gastvrijheid!

Wetenschapsjournalist en VRT-weervrouw Jacotte Brokken had als kind een bijzondere band met Pinocchio. Niet per se de Disneyfilm. Wel had ze een pop met touwen, ook als was ze geen goeie puppeteer. Ze is naar de Italiaanse stad geweest waar het verhaal is bedacht, waar zelfs een heus Parco di Pinocchio bestaat. En ze ging naar de Studio 100-musical, waarvan ze nog altijd de liedjesteksten kent. “Haha, Pinocchio, ben je een beetje gek ofzo.” De Disneytekenfilm vond ze evenwel traumatiserend. Al is ze dankzij Walt wel een kattenmens geworden. Maar de remake? Die vindt ze schaamtelijk, in tegenstelling tot de Netflix-verfilming door Guillermo del Toro. Of de twee Italiaanse versies met Roberto Benigni. Of waarom ook niet: de Russische versie ‘Pinocchio: A True Story’. Maar we hebben het ook over Clement Peerens, over de gekke film ‘Toy Shop’ die haar mama ooit verkeerdelijk kocht en over onze passage binnenkort op Nerdland Festival. Daarvoor verdiepen we ons in honderd jaar Disney om te onderzoeken of sprookjes ook wetenschappelijk mogelijk zijn. Meer info via deze link!

Jasper De Maeseneer maakte de prachtige kortfilm ‘Alleen ik’, samen met zijn studiegenoten Victor Longin en Arthur Moelants. En met resultaat, de film was meteen goed voor de Publieksprijs op het Breedbeeld kortfilmfestival in Antwerpen. Alle drie houden ze van animatie, Pixar in het bijzonder. En, ze houden van de ‘Cars’-franchise. Iets waar ik zelf veel minder mee heb, dus mochten ze mij overtuigen. We buigen ons over prangende vragen als hebben we ‘Cars 2’ nodig, zijn er rassen in de wereld van ‘Cars’ en hoe planten de wagens zich voort? We analyseren waarom ‘Cars’ de ‘Minions’ is van Pixar. Iemand noemt ‘Cars 3’ zelfs de meest relevante film van de reeks. En we praten over loslaten, alleen verder gaan en jezelf filmen wanneer je huilt. Om zo naadloos uit te komen bij… Taylor Swift. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Lou’ (2017) die de film destijds vooraf ging.)

Wat doet de Pélé hier eigenlijk, zou Andries Beckers zeggen. Muzikant en Ennio Morricone-connaisseur Tom ‘Pélé’ Peeters en dj, muziekkenner en muziekmaker Jimmy ‘DJ Bobby Ewing’ Dewit (en ikzelf) zijn goede vrienden. En wat doen goede vrienden al eens? Filibusteren over goede films. Pélé kende verrassend genoeg nog ganse scènes uit 'The Incredibles' vanbuiten. Straf, want de film kwam uit op een moment dat hij de tekenfilms al lang ontgroeid was. Maar dat is net het mooie aan Pixar, vindt Jimmy. Dat het voor ouders ook geen straf is om een Pixar-film (mee) te kijken. Jimmy had een speciaal Barbapapa-momentje en Pélé een volstrekt nutteloos weetje over Pez-snoepjes. We hebben het over de 35 explosies, 640 afgevuurde schoten en 189 knoppen die worden ingedrukt. Maar ook over de vele easter eggs, en het ontbreken van een hele belangrijke. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Boundin’ (2003) die de film destijds vooraf ging. De oefenmatchen, zoals Jimmy ze noemt.)

Comedian Roosje Pertz is slecht met decoratie, waardoor de kerstsfeer in haar huis wat ingewikkeld wordt. En eigenlijk is ze ook niet zo’n Disneyfan. Top idee dus, om met haar door drie Disney-kerstspecials te gaan. Voor de gelegenheid ploffen we samen in de zetel om deze - voor haar - harde noot te kraken. Zo houdt ze niet van dieren in tekenfilms. En jawel, dat heeft deze ‘An Almost Christmas Story’ (2024) van David Lowery en Alfonso Cuarón natuurlijk wel. Ze houdt niet van triestige verhalen terwijl ‘Het meisje en de zwavelstokjes’ (2006) bezwaarlijk opbeurend is te noemen. En ze heeft het niet de pedagogische boodschappen in zo’n films, waardoor ze zich niet kan ontspannen. We hebben het ook over haar aversie tegen mannen met gitaren, interieurstijlen in vakantiehuisjes en een bordkartonnen Piet Huysentruyt. Er is een topweetje over uilen in de Afrikaanse cultuur. En we staan even stil bij de dure reclamespot ‘The Boy and the Octopus’ (2024) van Taika Waititi. Al bij al is Disney niets voor Roosje. Maar uitgerekend dat heeft haar al veel tijd en geld uitgespaard.

MNM-dj Sander Gillis spreekt de voornaamste stem in van de Vlaamse versie van ‘Onward’. Zijn vriendin, eveneens MNM-dj, Cato Peeters had de film nooit gezien en dacht aanvankelijk dat het niks voor haar zou zijn. Gelukkig vond ze de film gewoon goed. Ze is trouwens langs niet de enige die de film nooit zag: na een week in de bioscoop ging ons land in lockdown. We hebben het over de bijzondere link tussen deze film en Sanders favoriete Disneyfilm ‘Keizer Kuzco’, de ‘This Is Spinal Tap’ referentie en unicorns die in de wereld van ‘Onward’ ratten zijn. We stellen ons ook de vraag wat ratten dan zijn in diezelfde fantasywereld. Welke boodschap de makers willen meegeven over omgaan met het verlies van een ouder. Is Sander de Vlaamse Chris Pratt? En Cato vindt dé creatieve link tussen Pixar en Taylor Swift. Sander filosofeert ook even over de gedubde films van de toekomst, die via AI de mondbewegingen van de lokale stemacteurs zullen volgen. Af en toe hoor je ook pootjes op tafel, die komen van J.J., de kat des huizes. (En sorry voor het passeren van ‘tegels, natuursteen, parket…’)

Creative wannabe en dj Hakim Chatar kreeg zijn eerste Disneyfilm - ‘The Lion King’ op een paarse videocassette - van de huisdokter. Qmusic/Q-Downtown presentatrice en dj Jolien Roets herinnert zich diezelfde film als haar eerste bioscoopervaring. Allebei droomden ze ervan ooit een stemmetje te mogen inspreken, alleen Jolien is daar al in geslaagd. In ‘Ralph Breaks the Internet’ spreekt ze de stem in van Shank. We hebben het over het nut van happy endings, waarom Kylo Ren geen verwend nest genoemd mocht worden en over Rickrolling. Het gaat bij momenten ook erg diep, alsof deze Disney Klassiekers plots een aflevering van ‘De afspraak’ is geworden. Hakim doet aan het einde ook een oproep aan Disney: cast hem in de rol van Buzz Lightyear in de nieuwe Pixarfilm ‘Lightyear’! 

Jana Martens is Account Manager Members Audiovisueel bij SABAM. Zelf omschrijft ze zich als “🐱 🛼 🎢 ❄ 🎮 🎬 📚”. Maar bovenal is ze grote Disneyfan, inclusief kerstboom vol Disneykerstballen. Verder houdt ze een warm pleidooi om Anastasia (uit de gelijknamige Fox-film die nu in de portefeuille van Mickey Mouse zit) bij te zetten in de line-up van Disney-prinsessen. We bespreken ‘The Good Dinosaur’, een film die in niemands lijstje van favoriete Pixars staat. Nochtans moet ik bekennen dat ik de film destijds 3 sterren heb gegeven in een kwaliteitskrant. Het is een soort ‘The Lion King’ meets ‘The Jungle Book’ maar dan in de prehistorie, met een stervende ouder en een road-trip achtige zoektocht die erop volgt. Het productieproces was een hobbelig parcours met de vervanging van de regisseur, het hele script en quasi de ganse stemmencast. Uiteindelijk zal ‘The Good Dinosaur’ twee jaar later uitkomen dan voorzien en wordt het gezien als de eerste echte flop voor Pixar. Toch blijft het verhaal Jana ontroeren (daarom zag ze nooit eerder ‘Dumbo’), is het kneusje Arlo erg herkenbaar en leren we iets over loslaten. We onderzoeken de link met ‘Jurassic Park’ en ‘Platvoet’. We hebben het over Neil Patrick Harris wiens grote droom door de neus werd geboord. Uiteindelijk hebben we het nul keer over de grootste stem in de cast: Frances McDormand. Wel over de prachtige short die de film destijds vooraf ging: ‘Sanjay’s Super Team’ (2015). 

Acteur en ‘Gremlins Strike Back’ podcast co-host Sven De Ridder schuift aan om te praten over zijn favoriete Disneyfilm: ‘Frank en Frey’. Niet toevallig een film die hij als 7-jarig jongetje in de bioscoop heeft gezien. Een verhaal over twee vrienden die niet wisten dat ze eigenlijk elkaars vijanden moeten zijn. Wie weet zelfs met een verborgen ‘Brokeback Mountain’ moment. Verder hebben we het over jachtgeweren, het gat in Svens Disneycultuur en de oorsprong van het woord boomer.

Visual artist Caroline Vermeir (Studio Caro) heeft de VHS van ‘De Speurneuzen’ als kind grijsgedraaid. Pas jaren later - dankzij de BBC en Benedict Cumberbatch - ontdekte ze dat het hoofdpersonage Basil of Baker Street gebaseerd is op de verhalen van Sherlock Holmes. We hebben het in deze aflevering over de legendarische stem van Vincent Price, de bijna geschrapte burleske scène met Miss Kitty Mouse en de schitterende melodieën van gelegenheidscomponist Henry Mancini. En we onthullen het geluid dat een vleermuis maakt wanneer die wordt opgepeuzeld door een kat! 

“Wat ik mij echt afvraag: wanneer komt Helmut Lotti nog eens in de podcast? Ik kan me zelfs niet meer herinneren hoeveel lockdowns dat geleden is.” Deze tweet van een luisteraar loog er niet om, alleen, Helmut is momenteel druk in de weer met een nieuw album. Daarom: hier is Marieke van Hooff, vriendin van, maar vooral ook actrice, muzikante en auteur van tal van jeugdboeken (‘De Frutsels’, ‘Vincent de vis’, ‘Mol bouwt een raket’)! Als expert inzake kinderverhalen en -cultuur kan zij als geen ander inschatten wat ‘Lilo & Stitch’ zo bijzonder maakt. En Marieke had het geluk om deze film nokvol Elvis Presley-nummers te bekijken met The King van Vlaanderen. Die had ‘m nog nooit gezien, maar heeft zich blijkbaar kapot gelachen met die gekke Elvis-impersonator!

Ooit deed MNM-dj en ‘Nonkels’-acteur Manu Van Acker een vakantiejob in Plopsaland, waar hij onder meer de personages Plop en Bumbalu speelde. Maar hij werd er ook aangeklaagd omdat hij een kindje geduwd zou hebben (wat overigens niet waar bleek). Van ‘Cars’ bestaan er geen wandelende characters in Disneyland. Als kind speelde Manu ook niet zo graag met auto’s, wél verkleedde hij zich regelmatig als Disneyprinses. Toch heeft deze zevende Pixar-film een bijzonder plekje in zijn hart, al was het maar omdat het een van de eerste films was die hij in de bioscoop zag. We onderzoeken of de wagens in ‘Cars’ hol zijn, want we zien ze nooit langs de binnenkant. We ontdekken waarom we in 2006 al konden weten dat John Lasseter van Pixar een kleine viespeuk is. En we vinden de ware schuldige van die gekke wereld van Cars (en dat is dus niet John Lasseter). (En het gaat ook even over de kortfilm ‘One Man Band’ (2005) die de film destijds vooraf ging.)

Maureen Vanherberghen (Qmusic, ‘Vlaanderen Vakantieland’) en Sieg De Doncker (‘The Voice Kids’, ‘Een frisse start’) zijn helden. Professionele helden, in de gelijknamige Ketnet-serie, -film en binnenkort ook -theatershow. En ze zijn ook Disney-fans. En, wat handig is voor deze film: hij is ook een fervent gamer, dus iemand die de referenties in deze ‘Wreck-It Ralph’ begrijpt. Maar, zo bleek, ook een fanatiek snoeper. Wat dan weer nuttig is bij het bekijken van de scènes in het fictieve computerspel Sugar Rush, en iets minder voor de flatulentie, maar dat ter zijde. “Eigenlijk is deze film een puur orgasme voor mij.” Dixit de posterboy van ‘Helden’. En aan het einde heeft Maureen nog een belangrijke oproep voor de Disney-community. (Noot: dochter Nelle heeft niet afgezien van deze opname!)

‘De leeuwenkoning’ is de tekenfilm die Radio 1-presentatrice Annelies Moons met stip het vaakst heeft gezien. Zelfs als student was er een periode dat ze die elke week bekeek, als een soort compagnon de route. In die mate zelf, dat ze haar zoontje Hugo bijna als tweede naam Mufasa had gegeven. Dat het niet is gebeurd, daar heeft ze nu een beetje spijt van. Over de remake dan: die is erg trouw gebleven aan het origineel, al hebben de vrouwelijke rollen wel meer diepgang gekregen. Allicht ook omdat een zekere Beyoncé Knowles-Carter de stem van Nala heeft ingesproken. Het extra nummer dat zij aan de film heeft toegevoegd, is dan weer weinig memorabel. En de tierlantijntjes die ze toevoegt aan ‘Can you feel the love tonight’ waren niet nodig. Bovendien is deze versie logischerwijs minder cartoonesk, wat afbreuk doet aan de grappen. Ook de hyena’s verliezen alle humor op het rare, weerkerende aanschurken na. En Scar is een sof geworden. Kortom: voor haar is het “een dramatische leeuwenfilm” geworden, voor zover dat een ding is. Of “half z’n gat”, zoals we in Leuven zeggen. Wel een pluspunt: Annelies is meter van Steven het steppeslurfhondje, en dat dier zit nu ook in ‘The Lion King’. Had ze zelf een stemmetje mogen inspreken, kiest ze voor Zazu. Omdat ze zelf ook wel eens te veel babbelt. Oordeel vooral zelf.

Bart De Duytsche en Maarten Melon zijn nerds. Dat zeg ik niet, dat zeggen ze zelf in de omschrijving van hun eigen podcast Gremlins Strike Back die ze elke twee weken opnemen met acteur Sven De Ridder. We hebben het over een vergeten klassieker. Geen tekenfilm, maar zo’n typische Disney live-actionfilm in een poging de populaire films van de tijd (E.T., Indiana Jones, Back to the Future) bij te benen: The Rocketeer. Een avonturen/sci-fi-film die zich afspeelt het jaar 1938 en verder de blauwdruk van Raiders volgt. Maar ook baadt in heerlijke art-deco stijl. De perfect aanvulling van het eerste seizoen Disney Klassiekers, in de aanloop naar seizoen twee over Pixar. Die eerste uitzending kan je live bijwonen in Cinema Cartoon's in Antwerpen op zondag 24 april, gevolgd door een uitzonderlijke vertoning van Pixars laatste: Turning Red! Info en tickets: https://cinemacartoons.be/film/69463/Live-podcast-Disney-Klassiekers-%2B-Turning-Red

Ze zijn een tweeling, delen een passie voor all thing pop culture en schrijven allebei voor de gespecialiseerde website geekster.be. Maar ondanks dat alles, hadden Elien en Jana Valcke nog nooit naar ‘Monsters University’ gekeken. Meer zelfs, de originele voorganger ‘Monsters, Inc.’ hebben ze ook nog maar pas voor het eerst gezien. Gelukkig was het een winnaar. Waar ze zich anders al een ergeren aan filmkinderen, heeft Boo wel hun harten gestolen. Alleen, die zit niet in deze prequelfilm. Zit hier wel in: de geweldige Helen Mirren, muziek van Randy Newman, en Mike Wazowski met een superschatting beugeltje. We hebben het ook over ‘The Lion King’, ‘Tarzan’ en ‘Enchanted’.  (En het gaat ook even over de kortfilm ‘The Blue Umbrella’ (2013) die de film destijds vooraf ging.) 

Een controversiële aflevering, want is Anastasia nu een Disneyprinses of niet? De film is in 1997 bewust door 20th Century Fox als rechtstreekse concurrent in de markt gezet, maar sinds de overname door Disney staat de tekenfilm van Don Bluth (‘Platvoet’, ‘Duimelijntje’, ‘All Dogs Go to Heaven’) gewoon op Disney+. Riddle me this! Podcast-resident Jana Martens is onvoorwaardelijke fan en de perfecte gast om dit losjes op geschiedenis gebaseerde verhaal te bespreken. Eindelijk nog een échte getekende musical met ensemble stukken en strakke choreografieën. We hebben het ook over ‘Rasputin’ van Boney M., de Haunted Mansion vibes en hoe Meg Ryan werd overtuigd toch haar stem aan de titelrol te verlenen. Wat deed Carrie ‘Princess Leia’ Fisher voor deze film? Wie had vroeger een crush op Gunther Levi? En wat voor Disneylandattractie zou deze film verdienen? Als en slechts als we Anastasia als prinses erkennen, natuurlijk.

“Als je nog niemand hebt voor jouw episode over 'Atlantis: The Lost Empire' of 'Treasure Planet', dan stel ik me gaarne kandidaat als gast.” De eerste aflevering van Disney Klassiekers stond nog geen dag online en schrijver/journalist/Lazerdisk-enthousiast Julian De Backer zat al in mijn mailbox. Goed nieuws, want de fans van ‘Atlantis: De verzonken stad’ zijn niet dik gezaaid. Disney behandelt haar recente box office flops dan ook té stiefmoederlijk, vindt Julian. Dat was vroeger wel anders, denk maar aan ‘Pinocchio’ of ‘Sleeping Beauty’. We leggen een link met Waldek in ‘Thuis’, bespreken een van de grootste crimes of our time (dat Michaël Pas vervangen is als Kuifje) en besteden iets te veel aandacht aan merchandise. Verder: mocht er nog iemand nog stickers van het ’Atlantis’-Paninialbum, mail ons! (En aan het einde weet Julian van geen ophouden.)

Acteur Koen De Bouw had ‘Mary Poppins’ - een film uit zijn geboortejaar - nog nooit gezien. Hij dacht eerst van wel, maar kwam al snel tot de conclusie dat het collectieve geheugen anders werkt. En dat ligt allicht aan de legendarische prestaties van Julie Andrews en Dick Van Dyck, de vele liedjes van de Sherman Brothers, en dat haast onuitspreekbare woord supercalifragilisticexpialidocious. Het belooft een jolly aflevering te worden, met Mary én Koen.